28.2.11

......................


Πόσο λίγες μπορεί να είναι οι λέξεις σε αυτά που νιώθουμε; Πως μπορείς να εκφράσεις έναν ήχο; Μια μελωδία; Μια γεύση; Μια εικόνα; Πως μπορείς να αποτυπώσεις στο χαρτί τόσα περίπλοκα αλλά και τόσα απλά; Διότι τίποτα δεν είναι το ίδιο για τον καθένα. Η δική μου ομορφιά για σένα είναι ασχήμια, η δική μου αγάπη για σένα είναι μίσος. Όλα είναι τόσο ρευστά και τόσο διαφορετικά. Όταν εσύ πιστεύεις, έχεις ανοίξει την καρδιά σου και εκείνος την βλέπει ακόμη κλειστή… Πονάει αλλά είναι αλήθεια, κανείς δεν μπορεί να μας καταλάβει καλύτερα από τον ίδιο μας τον εαυτό, γιατί και εσύ πάλεψες πολύ για να μάθεις επιτέλους τον εαυτό σου… αυτός που ισχυρίζεται ότι σε ξέρει μάλλον δεν έχει καν αγγίξει την δική του αυτογνωσία, αυτός που πιστεύει ότι έχει δίκιο μάλλον δεν έχει μάθει το άδικο, αυτός που βλέπει την ευτυχία μάλλον δεν έχει δει ποτέ την δυστυχία, είναι πολλά τα ζεύγη των ετερώνυμων και λίγος ο χρόνος για αναλύσεις, για αυτό προτιμώ να τα ζήσω…

Α! και όποιος θέλει ας μου «χτυπήσει το κουδούνι» ή ας με χτυπήσει με τον τρόπο του… άλλωστε είναι όλα υποκειμενικά, εγώ γελάω και όταν κλαίω, και εγώ πονάω γιατί δεν φοβάμαι, εγώ πετάω γιατί απλά ζω…


Και οι λέξεις είναι απλά για να κρύβουμε αυτά που λένε τα ματιά μας τόσο ξεκάθαρα…

Μη βιαστείς να με κρίνεις….

Β’ ενικό γιατί το Γ’ ενικό δεν είναι λογοτεχνικό…

Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί (2ο Γ-Λ.Ν.Σ. 1995 I think)

18.2.11

Πού θα πας; Και θέλεις να μ'αφήσεις;


Θυμάμαι στην πρώτη συνέντευξη για δουλειά που είχα πάει να με ρωτάνε γιατί θέλετε να δουλέψετε εδώ; Και εγώ να απαντάω «γιατί προτιμώ τις πιο προσωπικές σχέσεις από ότι σε μια εταιρεία πολυάριθμη» Μέγα κοτσάνα! Χιχι… Τελικά την πρώτη μου δουλειά θα την θυμάμαι γιατί ήμουν σε μια εταιρεία 100 ατόμων που δεν ήταν τόσο απρόσωπη όσο νόμιζα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου έλειπε κάτι που δεν ήταν δικό μου. Δεν μου λείπει τόσο η δουλειά, όσο το κλίμα όσο οι άνθρωποι. Ονόματα όπως π.χ. Μπισκότα Παπαδοπούλου (Και εις ανώτερα σας εύχομαι), Vodafone, 11888… (και δεν συνεχίζω γιατί είναι παρά πολλοί…) δεν μου έλεγαν κάτι, αλλά τώρα τα βλέπω με άλλο μάτι, από άλλη σκοπιά.. Δεν ήταν το αντικείμενο μου και τελικά έμαθα και εγώ πολλά… Μερικές φορές αναρωτιέμαι, πόσο φυσιολογικό είναι ενώ έχεις φύγει από κάπου ακόμη να λες τις φράσεις «δουλειά μου, αφεντικό μου» , να μιλάς στο πρώτο πληθυντικό ενώ δεν είσαι, δεν ανήκεις πλέον εκεί; Πόσο φυσιολογικό είναι να ενδιαφέρεσαι , να νοιάζεσαι για τα επαγγελματικά, την πορεία κάποιου άνθρωπου-κάποιας εταιρείας που εσύ δεν… ; Φυσιολογικό σίγουρα είναι να νοιάζεσαι για την υγεία για τα προσωπικά ανθρώπων που ήρθες κοντά και που νοιάστηκαν και αυτοί για σένα. Ναι ίσως είναι παράξενο που μια δουλειά ακόμη και αν αυτή δεν ήταν δική σου, ακόμη και αν δεν ήσουν «εσύ» να αποτελεί ένα κομμάτι της ζωής σου. Μπορεί όλα αυτά απλά επειδή ήταν η πρώτη μου δουλειά και επειδή αποδείχτηκε, παρά κάποιες έντονες στιγμές, αξιέπαινη. Συμπέρασμα; Ένα και μεγάλο. Οι διαπροσωπικές σχέσεις μπορούν να δημιουργηθούν ακόμη και σε ένα διάστημα 1 χρόνου και κάτι, μπορεί να νοιαστείς για πράγματα, ανθρώπους που δεν ήξερες. Σε πολλούς φαίνεται όχι απλά περίεργο αλλά και αναληθές. Εγώ όμως ξέρω ότι πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι. Από αυτούς με το Α κεφάλαιο. Από αυτούς που δεν φοράνε μάσκες όλο τον χρόνο και αναγνωρίζουν και ξέρουν να κρίνουν. Δεν θα κάνω τις ανάλογες επισημάνσεις/tags, όσοι με ξέρουν… ξέρουν. Και όταν θα ξανακούω τις λέξεις YEB, billings, balance, affiliates, audit θα γνωρίζω τι σημαίνουν και πλέον θα μπορώ να τις μεταφράσω καταλλήλως και σωστά.

24/12/2010… Φεύγοντας οικειοθελώς στις 7 παρά να κοιτάζω για τελευταία φορά και να λέω «τι ωραία που ήταν τελικά» και δάκρυσα γιατί έτσι είναι η Μάχη.

Άντε και τώρα που φεύγει ο Άρης από τον Υδροχόο, επιτέλους θα αλλάξει η καθημερινότητα μου. Θέλω να πιστεύω σημαδιακό ήταν το τηλεφώνημα που δέχθηκα σήμερα, θέλω να πιστεύω τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα και κάθε στάση είναι και σταθμός για να πας παρακάτω.

Thank you all, miss you all…

Και μην ξεχνάτε, είμαστε Άνθρωποι!

http://www.youtube.com/watch?v=U_g5biAD4qE

Για σένα την Μάχη...


Υπήρξε ένας άνθρωπος στην ζωή μου που μου άλλαξε όλο μου το είναι. Με έκανε να φτάσω στα πατώματα, να γίνω χαλί για πάρτη του, να νιώσω τόσο πόνο, να χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου και στο σώμα μου. Κάποτε για αυτόν τον άνθρωπο πίστευα δεν θα τον ξεχάσω ποτέ . Ώσπου σβήστηκε από μόνος του. Γύρισε και θα γυρνάει πάντα. Το δέχτηκα και βρήκα την δύναμη να προχωρήσω. Από εκείνη την εποχή μέτρησα πολλές προσπάθειες να ξαναβρώ τον εαυτό μου, συνέχεια τον έχανα, κάποια στιγμή τον έχασα εντελώς… και τότε ήρθε ένα ατυχές τροχαίο να μου ξυπνήσει για τα καλά την όρεξη μου για ζωή. Τότε σκέφτηκα πως για κείνον δεν ζω πια, αλλά αξίζει να ζήσω για μένα. Σίγα-σίγα επέστρεψα και είδα μια μέρα την Μάχη στον καθρέφτη. Εγώ δεν μου άρεσα πια. Έκανα τα πάντα και τελικά με άλλαξα. Εσωτερικά και εξωτερικά, ολοκληρωτικά. Η ζωή μου όμως πάνω που δεν μου έδινε τίποτα απλόχερα ξαφνικά ενώ μου είχε πάρει πολλά, μου επέστρεψε πολύ περισσότερα. Ένα πτυχίο, έναν αληθινό πραγματικό ανιδιοτελή και αμοιβαίο έρωτα, ανθρώπινες σχέσεις, μια υπεροχή πρώτη δουλειά και συνάμα τα πρώτα μου χρήματα και το κυριότερο το τελευταίο μου ραντεβού με τον γιατρό μου. Υγεία. Κάπου μετά από όλα αυτά, άρχισα να μεγαλώνω, άρχισα να δυναμώνω και να γίνομαι πιο σκληρή με όλους και με όλα, όσο και αν με έθλιβε αυτό, αλλά ήξερα για κάποιους παρέμενα και ήθελα να είμαι πάντα το Μαχουλινι! Λοιπόν, παλεύω για ένα δεύτερο πτυχίο αυτή την φορά, για την επόμενη αγαπημένη μου δουλειά, για την συνέχιση ενός έρωτα που όλο και γίνεται πιο βαθιά αγάπη και εκτίμηση, παλεύω για μένα. Για κανέναν άλλον. Και αν ξαναχαθώ σε εκείνα τα σκοτεινά μονοπάτια δεν με νοιάζει γιατί η διέξοδος δεν είναι ίδια με παλιά αλλά βρήκα καινούρια και καλύτερη. Η θάλασσα μου, ο Φλοίσβος μου, το Κληματακι μου θα είναι πάντα δικό μου… και εκεί θα έχω το προνόμιο της μοναξιάς που όσο και αν την φοβάμαι ενίοτε με σώνει… το πτυχίο της ζωής δεν το πήρα ακόμη… Ελπίζω, όμως, ο Στεφανούλης να μείνει πλάι μου και να περπατήσει μαζί μου.

11/06/07 Για σένα και μόνο…

Εσύ=εγώ.

You might also like:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...