6.3.08

"Nα προσεχεις κουκλι μου"


Μια μερα χθες κ το χαμογελο μου ξαναζωγραφιζοταν στο προσωπο μου.Ενιωθα πια τη ζωη μου ναναι παλι στα χερια μου.Εναμιση χρονο μετα κ ειχα σβησει καθετι που θυμιζει το ΠΑΡΕΛΘΟΝ.Την αλλη βδομαδα εχω ραντεβου με το γιατρο μου,εχω καλη διαισθηση.Η υγεια μου δεν θα ξανακλονιστει.ΣΩΜΑΤΙΚΑ ειμαι καλα.ΨΥΧΙΚΑ το παλευω ακομη.Τη τριτη ελυσα τα δεσμα μιας αγαπης.Ευχομουν παντα νασαι καλα.Σ'ειδα 7μηνες μετα τον χωρισμο νασαι χαλια κ στεναχωρηθηκα γιατι καποτε ησουν ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ.Αυτη η συναντηση τη περιμενα τοσο καιρο κ ηρθε τη πιο καταλληλη στιγμη.Τιποτα δεν ηταν οπως παλια.Ουτε το φιλι σου ουτε το χαδι σου.Τιποτα.Ο "ΑΝΤΡΑΣ" μου δεν ηταν ο ιδιος.Για πρωτη φορα σου δινω την ευθυνη.Οχι δε σε κατηγορω για ο,τι μ εκανες , το ηθελα κ το επαθα.Σε κατηγορω ΜΟΝΑΧΑ για σενα.Για σενα που στα 27 σου χρονια συνεχιζεις να καταστρεφεις τη ζωη σου κ πια ΣΕ ΛΥΠΑΜΑΙ.Ναι εχεις περασει δυσκολα,το ξερω.Ομως ολοι μας απο καπου ξεκινησαμε ισως γι'αυτα τα δυσκολα θα επρεπε να παλευεις για να γινεις ευτυχισμενος κ εσυ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.Εγω εχασα τον εαυτο μου,τη ζωη μου,τους φιλους μου,την οικογενεια μου,την υγεια μου ΓΙΑ ΣΕΝΑ.Κουραστηκα ενα χρονο να μπαινοβγαινω στα νοσοκομεια στα χειρουργεια να παιρνω φαρμακα για να σταθω στα ποδια μου.Τα χασα ολα επειδη σ'ηθελα.Σ'αγαπουσα κ ΑΚΟΜΗ σ'αγαπαω.ΠΑΝΤΑ θα σ'αγαπαω.Αλλα συγχωρεσε με,ΑΓΑΠΑΩ πολυ περισσοτερο ΕΜΕΝΑ.Δε με αξιζε ολο αυτο που συνεβη αν κ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατι γνωρισα τα ορια μου. Θυμωνω ομως με σενα θυμωνω καθε τοσο και πιο πολυ γιατι εσυ εχεις την υγεια σου , ο,τι πιο πολυτιμο αλλα συνεχιζεις να αρπαζεις καθε ευκαιρια αυτοκαταστροφης.Λοιπον,ξερεις κατι???Ειμαι αδυναμη αλλα ΟΧΙ ΕΝΤΕΛΩΣ .Εσβησα τις φωτογραφιες σου απ το κινητο μου απ τον υπολογιστη μου.Μετα ισως σβησω κ τα μνμ σου.Εν καιρω θα σβησω κ το τηλ σου.Αν κ 7 μηνες τωρα ουτε μιση φορα δε σχηματισα τον αριθμο για ν ακουσω τη φωνη σου κ ομως προχθες την ακουσα.Μυρισα το αρωμα σου.Ειδα τα ματια σου πισω απ αυτα τα μαυρα μεγαλα γυαλια. Ειδα τα χερια σου να τρεμουν απο αμηχανια τον αναπτηρα π σ ειχα κανει δωρο να γλιστραει μεσα στην τσεπη σου.Ειδα πολλα ομως δεν ειδα ΠΟΥΘΕΝΑ τον ανθρωπο που ερωτευτηκα κ ετσι ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ.Σε αφησα να φυγεις.Γιατι ο "ΑΝΤΡΑΣ" μου δεν υπαρχει πια.Σιγα-σιγα ξεθωριαζει κ η αναμνηση σου.Στο κατωφλι μου ΣΙΓΟΥΡΑ θα σε ξαναδω ομως ΔΕΝ ΘΑΣΑΙ ΕΣΥ θαναι ενας αλλος.Ενας αδυναμος,χαμενος στο κοσμο του ανθρωπος.Θα μου ειναι αγνωστος.Αδιαφορος.Και ισως πια να μη τον νοιαζομαι.Και μοναχα οταν ακουω το τραγουδι σου "ΤΙ ΣΟΥ ΔΩΣΕ Η ΖΩΗ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ" και τοτε δε θα ξανακλαψω θα γελασω μοναχα ειρωνικα .Εσυ ισως αναρωτηθεις αφου σ'αγαπαω γιατι πλεον σου φερομαι επιθετικα??? Στο ξαναειπα πια αγαπαω περισσοτερο εμενα.Γιατι απλα αυτη ειναι η ΑΜΥΝΑ μου!!!

You might also like:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...