20.10.15

Αγαπημένο μου ημερολόγιο... #1 or not?

Αγαπημένο μου ημερολόγιο!

Ξέρω, έχω καιρό να σου γράψω, να με συμπαθάς! Αλλά δε φταίω! Ή μάλλον φταίω. Φταίω που έχω χρέη. Ναι οικονομικά χρέη. Όπως όλοι. Αν και τα δικά μου δεν είναι υπαρκτά ακόμη αλλά με τρομάζουν. Έχω, όμως, και συναισθηματικά χρέη. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά.

Τρομάζω στην ιδέα πως το έτερο ήμισυ δε νιώθει καλά δίπλα μου γιατί αυτή τη φορά το χρέος είναι η ζωή. Να, εκεί που ξεκινάγαμε αυτό το τόσο δα απλό όνειρο του συνταξιδιού μας, ξαφνικά στο μηδέν. Όπως 1.500.000 εγγεγραμμένοι Έλληνες. Κι όμως, ακόμη και χωρίς το οποιοδήποτε νόμισμα, εγώ ακόμη νιώθω σαν μάνα. Παράξενο ε; Νιώθω σαν μάνα που ανυπομονεί να γυρίσει σπίτι να δει το παιδί της. Μόνο που το παιδί μου είναι το έτερο ήμισυ. Λοιπόν, ακόμη και αν την ημέρα πληρωμής ο μισθός δεν εξαφανιζόταν μέσα σε 10 κυριολεκτικά λεπτά, ακόμη και αν είχαμε λίρες, γιεν, ακόμη και αν είχαμε ένα τίποτα, αυτό το συναίσθημα της προσμονής θα υπήρχε πάντα και τώρα καταλαβαίνω. 

7 χρόνια μαζί. 2 χρόνια στο ίδιο καταφύγιο και καταλαβαίνω.

Μη ρωτήσεις τι, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Είναι δικό μου, μοναδικό, ξεχωριστό συναίσθημα. 1000 λέξεις δε φτάνουν.

10.6.15

ΕΥΑΝΘΙΑ 11/6/07 Πώς πέρασαν τα χρόνια...

Στα πλαίσια του ΚΔΒΜ της περιοχής μου είχα την τύχη να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα δημιουργικής γραφής. Δυστυχώς για προσωπικούς λόγους δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω τον κύκλο μαθημάτων. Σε ένα μάθημα, λοιπόν, είχαμε ως θέμα τα λουλούδια. Χάρη στα λουλούδια και με αφορμή μια παράξενη επέτειο, σας γράφω μια ιστορία ή καλύτερα μια αλήθεια. 
Αυτή είναι η δική μου Ευανθία, η δική μου Μάχη. 

Όσο ο χρόνος κυλάει, μας λείπεις περισσότερο...



ΕΥΑΝΘΙΑ

-          Μαμά, γιατί τη γιαγιά τη λένε Ευανθία;
Ρώτησα μια μέρα άξαφνα τη μητέρα μου. Θυμάμαι όταν πρωτοσυλλάβισα το όνομά μου, πήγαινα σχολείο πλέον. Ναι, αυτό για το οποίο με κοροϊδεύανε χρόνια ολάκερα στο δημοτικό. Μάχη. Πήρα το όνομα της γιαγιάς μου λένε και πάντα για να  με πειράξουνε με φωνάζανε Ανδρομάχη. Δεν ξέρω γιατί, πάντα μισούσα αυτό το όνομα και έλεγα σε όλους όχι με λένε σκέτο ΜΆΧΗ. Σκέτο Μάχη; Εκεί άρχιζαν οι συζητήσεις περί θρησκείας που τόσο τις βαριόμουν όντας 7-9 χρονών. Και εγώ μούτρωνα και έλεγα Μάχη με λένε και σε όποιον αρέσει.

Μεγαλώνοντας η γιαγιά μου ζούσε πλέον μαζί μας λόγω απασχόλησης των γονιών μου. Τα δυο κουτσούβελα, εγώ και ο αδερφός μου, θέλαμε, όχι απαραίτητα κάποιον να μας προστατεύει ούτε να μας φροντίζει αλλά να περνάει ελεύθερο χρόνο μαζί μας. Ήταν μάλιστα ευκαιρία γιατί η γιαγιά ήταν σε σύνταξη πια και στενοχωριόταν που έμενε μόνη της μακριά από όλα της τα εγγόνια. Πέντε για την ακρίβεια ως τότε. Αλλά για κάποιο λόγο η μάνα πάντα με την κόρη καταλήγει. Έτσι και έγινε, σε αυτή την περίπτωση.

6.6.15

Contact me

Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, μπορείτε:

1. Να μου στείλετε e-mail: lotregirl@hotmail.com (Αυτό χρησιμοποιείται καθαρά για το blog)

2.Ή απλώς να αφήσετε το σχόλιο σας σε κάποιο άρθρο μου.

Σας ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση 
και για οποιαδήποτε πληροφορία θα χαρώ να σας βοηθήσω!

Μάχη 
χχχ

You might also like:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...