21.3.10

Ζωή μου!


Πάει πολύς καιρός που έχω να γράψω , οι λόγοι πολλοί, σίγουρα όμως ένας, το ότι είμαι καλά και κατα ένα παράξενο τρόπο δεν με οδηγόυσε κατί να χωθώ σε αυτήν την ευπρόσδεκτη και πάντα ανοιχτή αγκαλιά ... είναι ήδη κόντα έξι μήνες που όλα αλλάξαν κ όλα συνεχίζουν ν αλλάζουν , πάντα προς το καλό αν και αυτό βρίσκει ενίοτε πόλλα εμπόδια κ δυσκολίες στο δρόμο του... άλλα από τότε που με θύμαμαι έχω μάθει να ζω "δύσκολα" ,έχω μάθει ν'αντιμετωπίζω το καθετί καινούριο κ να προσαρμόζομαι άλλωστε τπτ δεν είναι για πάντα σε αυτή την ζωή ούτε η ίδια η ζωή ..... γι'αυτό ακόμη και αν πλέον ζω μια όμορφη ρουτίνα απαιτητική μεν αποδοτική δε ευχαριστώ τον Θεό και τον εαυτό μου και τους γύρω μου που καθημερινά με βοήθανε να προχωρήσω ν'αντέξω και να συνεχίσω.....σύγγνωμη στον άνθρωπο μου που τα νεύρα μου όλο και αυξάνονται , ναι, δεν είμαι το ήρεμο κοριτσάκι που δείχνω και κυρίως δεν είμαι κοριτσάκι πια! χαίρομαι που αναλάμβανω ευθύνες που πολλά και πολλοί εξαρτώνται από εμένα μ'άρεσει αυτό που ζω κι ας μην είναι αυτό που έψαχνα εξ'αρχής αλλά ως να πραγματοποιηθεί το όνειρο θα υπάρξουν "σταθμοί" και σε κάθε στάση θα γνωρίσω και θα μάθω και κάτι ακόμη και όταν πλέον η είσοδος για το όνειρο ανοίξει~ναι σε λίγους μήνες~τότε θα ξέρω να το δεχτώ με την αγάπη και τις τιμές και κυρίως με την ωριμότητα που του αξίζει....λίγοι άντεξαν δίπλα μου ως το τέλος , δεν πειράζει ... απλά κρίμα που δεν θα δούν την νέα αρχή γιατί κάθε τέλος και μια νέα αρχή....δεν πουλάω τπτ και για κανέναν..... κανείς δεν μπορεί και ίσως να μην θέλει να γνωρίζει πόσο μεγάλες μάχες έριξα ώστε τον Οκτώβριο του 2010 να καλωσορίζω την νέα μου ζωή ... και να προσδίδω τον αγαπημένο μου τίτλο που από ηλικία 8 ετών ονειρευόμουν να έχω...σίγουρα η νέα αυτή αρχή θα φέρει και πολλές άλλες ....... τα ζήσαμε τα φοιτητικά τα χρόνια με τα ξενύχτια τις αγάπες τις ατελείωτες εξεταστικές τις μυκόνους και τα υπόλοιπα νησιά και τώρα ηρεμία με δόσεις πάντα δράσης στις σωστές και κατάλληλες στιγμές.....μόνο ένα ζητάω αμέσα να συνεχίζει να μ δίνεται δύναμη γιατί σύντομα έρχονται κι αλλές αντιξοότητες αλλά όσο και να τρομάζω δεν φοβάμαι... άλλωστε "Φωτούλι μου" δυομιση χρόνακια ζήσαμε άλλα κι άλλα εδώ θα κολλήσουμε... όχι μόναχα θα βαδίσουμε μαραθώνιο θα διαβούμε σύντομα και για πάντα........ και όσο για μένα τα έκλεισα τα 25 και η ευχή μου μάλλον βγήκε τέρμα τα χειρουργεία τέρμα οι άπειρες εξέτασεις τέρμα όλα... Ζωή σε καλωσορίζω και για τους επόμενους μήνες κάθε που το ρολόι θα δείχνει 6 μ.μ. ή έστω και λίγο πιο μετά θα φοράω το χαμόγελο μου θα ανασαίνω τον όμορφο αέρα της δικής μας έξοχης και φευγαλέα κοιτώντας τις ασπρές κ μωβ μαργαρίτες τριγύρω με τα ρύακια απ τα συντριβάνια στην "απόβαθρα" δεξιά και αριστερά να κυλάνε ευήχα και τον ήλιο να βασιλεύει σιγά σιγά θα σου λέω σ'ευχαριστώ Στεφάνουλη που ήρθες και άλλαξες τα πάντα... και μου θύμισες ποια είμαι και ποια θέλω να είμαι γιατί η αφανούλα της πάει το καστανό της πάνε τα χαμόγελα και κυρίως της πάει η αγάπη! Ζωή μου,λάθη μου,πάθη μου,επιλογές μου σας ευχαριστώ που με κάνατε αυτή που διαμορφώθηκε και αντίκρυζω κάθε πρωί στον καθρέφτη μου... αυτή που μέσα από τον πόνο κι ας ήταν διαρκής και έντονος έμαθε νάναι ανεξάρτητη να ζει να ονειρεύεται να μη το βάζει κάτω να λέει byebye άντε στο ντουμπαί ή στην μύκονο ή στην πιο βόρεια εύρωπη και όπου λάχει........ να λέει είμαι πια καλά και το ίασω μου μοιάζει μακρυνό (αν και καλό το κοτοπουλάκι δεν λέω) και να εύχεται στην πουπουσκα της να συνεχίσει να έρχεται στα όνειρα μου να με συντροφεύει πάντα ακόμη και αν με τρόμαζει... χαίρομαι έστω κι έτσι να σε αντίκρυζω και ας πάνε κόντα 3 χρόνια που πήγες αυτό το τάξιδι σε αγαπάω γιατί είσαι το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου και αν δακρύζω μη με φόβασαι είναι επειδή σε κάθε μου σκέψη με είκονα δικιά σου τα θύμαμαι όλα και ξαναπαίρνω δύναμη για όλα όσα έρχονται...Λοιπόν,πάμε ? στο υπόσχομαι φέτος όπως τότε κι ας είναι χωρίς εσένα θα οδηγηθώ εκεί που από το χέρακι με πήγαινες κάθε Μεγάλη Πέμπτη .... και θα είναι αγνή αυτή η φορά... για σένα........

Παίδες το πλοίο θα σαλπάρεις στις 31!
Τα λέμε στο νησί... <3

Α!και Φίλτατε Πέρι καλή η επιστροφή μου?
Ελπίζω πως ναι !

Ciao everybody :)

Υ.Γ.:Γτ πάντα θα επικρατεί λίγο ξανθό μέσα μου...
Τελικά ο Γέρακας είναι πουλί,πετάει?
Διοτί εμείς στην Τ....... πετάμε !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

You might also like:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...