2.1.12


Αν θα προχωρήσεις παρακάτω, αν θα ξεχάσεις καθετί που συμπεριλαμβάνεται στη λέξη παρελθόν, στο συναίσθημα του πόνου, στην αίσθηση των δακρύων στο πρόσωπό σου… είναι καθαρά και μόνο δική σου απόφαση. Ο κύκλος των χαμένων ονείρων, ο κύκλος των λάθος επιλογών και των αδίκως πληγωμένων ψυχών τελείωσε… ωριμάζουμε διαλέγουμε και συνεχίζουμε. Δε μετανιώνουμε για τίποτα. Όσα ζήσαμε μας έκαναν αυτά που είμαστε, ακόμα και τα λάθη μας έπλασαν και είμαστε περήφανοι για αυτά. Ίσως έκανα περισσότερα από άλλους και δε ντρέπομαι να το πω, ούτε και να το παραδεχτώ. Με κρίνω και κρίνω, όχι για να είμαι επικριτική ούτε κακιά αλλά γιατί διαλέγω. Γιατί δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Γιατί δεν είναι κακό. Γιατί απλώς είναι ανθρώπινο και απόλυτα φυσιολογικό. Γιατί ξέρω τι θέλω και γιατί έμαθα να είμαι αληθινή, να μην εγκωμιάζω κανέναν, να συμπαθώ μόνο όποιον μου «γουστάρει» και να μη γλείφω για ουδέν λόγο. Γιατί στο τέλος της ημέρας θέλω να απλώνω την αφάνα και να κλείνω τα μάτια μου και να ηρεμώ και να σκέφτομαι μόνο το πρόσωπό του και να του λέω καληνύχτα. Γιατί όσο δύσκολη να είναι η ημέρα μου από υποχρεώσεις, από δουλειά, από νευρά, από τσακωμούς, από άγχος, όταν καταλήγω σε μια γλυκιά αγκαλιά, όταν καταλήγω σε μια φιλική φωλιά θέλω να θυμάμαι μονάχα αυτό και τίποτα άλλο. Οι καλές στιγμές μένουν, οι άσχημες έχουν ήδη φύγει. Μάθαμε από αυτές αλλά ας πονάνε περισσότερο αυτοί που μας πλήγωσαν. Ψηλά το κεφάλι και προχωράμε. Για μένα πάντα θα είναι καλοκαίρι, για μένα πάντα θα υπάρχει ελπίδα.

Καλή μας χρόνια και επιτέλους ξεχάστε τη λέξη κρίση!

Στη τελική όπως λένε κρύο καιρός για δύο… στα δύσκολα όλοι μαζί, όχι ο καθένας μόνος του. Λίγη αισιοδοξία δεν έβλαψε ΠΟΤΕ! Χαμογελάστε ΡΕ!!!!!!!!!!!

You might also like:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...